Parapareza jest schorzeniem charakteryzującym się niezdolnością do częściowego poruszania kończynami dolnymi, co może wystąpić z powodu zmian genetycznych, uszkodzenia kręgosłupa lub zakażeń wirusowych, powodujących trudności w chodzeniu, problemy z oddawaniem moczu i skurcze mięśni.
Objawy mogą wystąpić w dowolnym momencie życia, głównie z powodu trudności w chodzeniu z powodu utraty wytrzymałości i wytrzymałości mięśni. Ponadto mogą wystąpić skurcze mięśni, trudności z erekcją i problemy z układem moczowym.
Parapareza nie ma lekarstwa, ale leczenie ma zasadnicze znaczenie dla poprawy jakości życia danej osoby i zmniejszenia objawów, jako wskazanie na praktykę aktywności fizycznej i fizjoterapii.
Co powoduje parapareza
Częściowy paraliż kończyn dolnych można podzielić według przyczyn na dwa główne typy:
- Wrodzona spastyczna niedowładność, która charakteryzuje się genetycznymi i dziedzicznymi zmianami, które powodują uszkodzenia lub postępującą degenerację ścieżek nerwowych. Objawy tego typu niedowładu mogą pojawić się w każdym wieku, ale zwykle występuje między 10 a 40 rokiem życia i charakteryzuje się postępującym osłabieniem i usztywnieniem nóg.
- Tropikalne parapareza spastyczna, w której dochodzi do częściowego porażenia kończyn dolnych z powodu zakażenia wirusem HTLV-1, a objawy zwykle wymagają czasu, aby pojawić się na ogół od 40 do 50 lat.
Oprócz przyczyny genetycznej i zakaźnej, niedowład może również wystąpić z powodu pewnej sytuacji, która prowadzi do częstego ucisku kończyn lub uszkodzenia kręgosłupa, takich jak wypadki samochodowe, upadki koni i przepuklina dysku, na przykład, oprócz możliwości bycia następstwo stwardnienia rozsianego.
Główne objawy
Objawy niedowładu mogą pojawić się w każdej chwili, szczególnie jeśli jest to spowodowane zmianami genetycznymi, a objawy mogą rozwijać się już w pierwszym roku życia. Objawy są progresywne i wpływają na kończyny dolne, z których główne to:
- Progresywne usztywnienie i sztywność mięśni;
- Skurcze mięśni w niektórych przypadkach;
- Trudności z równowagą;
- Problemy z moczem;
- Zaburzenia czynności erekcji;
- Trudności z chodzeniem;
- Ból pleców, który może promieniować na nogi.
W zależności od nasilenia objawów, osoba może czuć potrzebę użycia kuli lub wózka inwalidzkiego, na przykład. Konsultacja z ortopedą lub lekarzem ogólnym jest wskazana, gdy pierwsze objawy wskazują na niedowład, dzięki czemu możliwe jest wykonanie badań diagnostycznych i ustalenie leczenia, zapobieganie rozwojowi choroby.
Zwykle niedowład jest diagnozowany poprzez wykluczenie chorób o podobnych objawach, takich jak stwardnienie rozsiane, na przykład oprócz obrazowania rezonansu magnetycznego mózgu i rdzenia kręgowego i elektromiografii, który jest badaniem, które sprawdza urazy mięśni i nerwy poprzez rejestrację przewodzenia elektrycznego impulsu generowanego przez sprzęt. Dowiedz się, jak elektromiografia jest wykonywana.
W przypadku dziedzicznej paraparezy, testy genetyczne mogą być wymagane w celu sprawdzenia obecności mutacji oraz historii rodzinnej, aby można było zobaczyć, czy bliscy krewni mają zmiany chorobowe lub objawy.
Czy paraplegia jest taka sama jak parapareza?
Chociaż wskazują na porażenie kończyn dolnych, paraplegia i parapareza są różne. Parapareza odpowiada częściowej niezdolności do poruszania kończynami dolnymi, których objawy mogą pojawić się w dowolnym momencie życia, ponieważ choroba może być dziedziczna lub spowodowana przez wirusa.
W przypadku paraplegii, porażenie kończyn dolnych jest całkowite, to znaczy osoba nie może w żadnym momencie ruszyć nogami, uzależniając się od wózka inwalidzkiego. Zwykle dzieje się tak z powodu urazów rdzenia kręgowego i powoduje nie tylko brak ruchomości kończyn dolnych, ale także niezdolność do kontrolowania moczu i jelit. Zrozum, czym jest paraplegia.
Jak odbywa się leczenie?
Parapareza nie ma lekarstwa, więc leczenie jest wykonywane w celu złagodzenia objawów i zwykle zaleca się stosowanie przez lekarza leków zdolnych do łagodzenia bólów i skurczów mięśni, które mogą wystąpić, takich jak baklofen. Ponadto zaleca się sesje fizjoterapii.
Fizjoterapia jest niezbędna w leczeniu niedowładów, ponieważ wykonywane ćwiczenia pomagają utrzymać ruchomość kończyn i stymulować siłę mięśni, mobilność i wytrzymałość, a także pomagają zapobiegać skurczom i skurczom.
