Leczenie zaburzeń dwubiegunowych polega na stosowaniu leków przepisanych przez psychiatrę, które pomagają utrzymać osobę bezobjawową, unikając napadów depresji lub manii. Choroba ta nie ma lekarstwa, jednak możliwe jest utrzymanie normalnego życia, jeśli leczenie odbywa się prawidłowo.
Ta choroba psychiczna, która może być popularnie nazywana chorobą afektywną dwubiegunową lub dwubiegunowym zaburzeniem nastroju, ma miejsce, gdy dana osoba przechodzi drastyczne zmiany nastroju, począwszy od uczuć wielkiej radości i skrajnego smutku. Zobacz więcej o tej chorobie.
Jak odbywa się leczenie?
Zazwyczaj osoby cierpiące na chorobę afektywną dwubiegunową muszą przyjmować leki, aby kontrolować chorobę, jednak istnieją naturalne metody, które mogą pomóc w kontrolowaniu objawów, takich jak ćwiczenia fizyczne lub masaż relaksacyjny, które są dobrym uzupełnieniem leczenie.
1. Leczenie lekami
W celu skutecznego leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej leki i dawki powinny być kierowane przez psychiatrę, a dawki powinny być ściśle przestrzegane, ponieważ niewprowadzenie może zagrozić leczeniu:
- Stabilizatory nastroju, które będą kontrolować epizody maniakalne, takie jak lit, kwas walprotonowy lub karbamazepina;
- Leki przeciwpsychotyczne, takie jak olanzapina, rysperydon, kwetiapina lub arypiprazol, stosowane w przypadku utrzymujących się objawów depresji i manii;
- Leki przeciwdepresyjne wspomagające depresję, takie jak fluoksetyna, która powinna być związana z lekami przeciwpsychotycznymi, aby zapobiegać epizodom manii;
- Anksjolityki, które pomagają zmniejszyć lęk i poprawić sen, takie jak benzodiazepiny.
Przyjmowanie leków może wiązać się z sesjami psychoterapii, co sprawia, że leczenie jest bardziej skuteczne.
2. Psychoterapia
Psychoterapia jest bardzo ważna w leczeniu dwubiegunowości i może być wykonywana indywidualnie, w rodzinie lub w grupach.
Istnieje kilka rodzajów, takich jak terapia rytmiczna interpersonalna i społeczna, polegająca na ustanawianiu codziennej rutyny do spania, jedzenia i ćwiczeń, w celu zmniejszenia wahań nastroju lub terapii psychodynamicznej, która poszukuje sensu i symbolicznej funkcji zachowań, aby stały się świadome i można im zapobiegać.
Innym przykładem psychoterapii jest terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga identyfikować i zastępować niezdrowe negatywne uczucia i zachowania, pozytywne i uczyć się strategii, które pomagają zmniejszyć stres i radzić sobie z nieprzyjemnymi sytuacjami. Ponadto, zachęcanie rodziny do nauki o chorobie afektywnej dwubiegunowej może pomóc im lepiej radzić sobie z sytuacją, a także identyfikować problemy lub zapobiegać epizodom.
3. Fototerapia
Innym rzadziej spotykanym sposobem leczenia epizodów maniakalnych jest fototerapia, która jest specjalną terapią, która wykorzystuje kilka kolorowych świateł, aby zmienić nastrój jednostki. Jest to szczególnie wskazane w przypadkach łagodnej depresji.
4. Metody naturalne
Naturalne leczenie zaburzeń afektywnych dwubiegunowych stanowi uzupełnienie tego, ale nie zastępuje leczenia klinicznego i ma na celu uniknięcie stresu i lęku, co sprawia, że osoba czuje się bardziej zrównoważona, unikając kryzysów.
Dlatego osoby cierpiące na zaburzenia afektywne dwubiegunowe powinny ćwiczyć regularne ćwiczenia, takie jak joga, pilates lub relaksujące spacery, uprawianie aktywności rekreacyjnej, oglądanie filmów, czytanie, malowanie lub uprawianie ogródka lub zdrowe odżywianie, unikając konsumowania produktów zindustrializowanych.
Ponadto może również pomóc w konsumpcji napojów o właściwościach uspokajających, takich jak ziele dziurawca i herbata z passiflory, rumianek lub melisa, lub często relaksujące masaże, aby zmniejszyć napięcie.
Jak zapobiegać kryzysom
Aby osoba z chorobą afektywną dwubiegunową normalnie kontrolowała swoją chorobę bez objawów, powinna regularnie przyjmować leki w czasie iw dawce zaleconej przez lekarza, unikać alkoholu i nie zażywać narkotyków.
Powikłania choroby afektywnej dwubiegunowej pojawiają się, gdy leczenie nie odbywa się prawidłowo i obejmuje głęboką depresję, co może skutkować próbą samobójstwa lub nadmierną radością, która może prowadzić na przykład do bankructwa. W takich przypadkach może być konieczne hospitalizowanie pacjenta, aby ustabilizować wahania nastroju i lepiej kontrolować chorobę.
