Stan wegetatywny zachodzi, gdy dana osoba jest na jawie, ale nie jest świadoma, a także nie ma żadnego rodzaju ruchu dobrowolnego, nie będąc w stanie zrozumieć i wchodzić w interakcję z tym, co dzieje się wokół niego. Tak więc, chociaż często zdarza się, że osoba w stanie wegetatywnym otwiera oczy, jest to zwykle tylko mimowolna reakcja ciała, która nie jest kontrolowana przez własną wolę.
Ten stan zwykle pojawia się, gdy występuje wyraźny spadek czynności mózgu, który jest wystarczający tylko do utrzymania mimowolnych ruchów, takich jak oddychanie i częstość akcji serca. Tak więc, chociaż zewnętrzne bodźce, takie jak dźwięki, docierają do mózgu, osoba nie może ich interpretować i dlatego nie reaguje w ogóle.
Stan wegetatywny występuje częściej u osób, które doznały rozległych uszkodzeń mózgu, na przykład w cięższych przypadkach guzów głowy, guza mózgu lub udaru mózgu.
Główne objawy stanu wegetatywnego
Oprócz braku świadomości i niezdolności do interakcji z otoczeniem, osoba w stanie wegetatywnym może nadal przedstawiać inne objawy, takie jak:
- Otwieranie i zamykanie oczu w ciągu dnia;
- Powolne ruchy oczu;
- Żuć lub połykać, z wyjątkiem posiłku;
- Twórz małe dźwięki lub jęki;
- Zmasuj mięśnie, gdy usłyszysz bardzo głośny dźwięk lub jeśli spowoduje to ból w skórze;
- Produkcja łez.
Ten rodzaj ruchu dzieje się z powodu prymitywnych reakcji ludzkiego ciała, ale często są mylone przez ruchy dobrowolne, szczególnie przez krewnych dotkniętej osoby, co może prowadzić do przekonania, że dana osoba stała się świadoma i nie jest już w stanie wegetatywnym.
Jaka jest różnica w śpiączce?
Główną różnicą między śpiączką a stanem wegetatywnym jest to, że osoba w śpiączce nie wydaje się być przytomna i dlatego nie ma otwarcia oczu ani mimowolnych ruchów, takich jak ziewanie, uśmiechanie się lub wytwarzanie małych dźwięków.
Dowiedz się więcej o śpiączce i tym, co dzieje się z tą osobą w tym okresie.
Czy stan wegetatywny ma lekarstwo?
W niektórych przypadkach stan wegetatywny ma lekarstwo, zwłaszcza gdy trwa krócej niż miesiąc i ma odwracalną przyczynę, na przykład zatrucie. Jednakże, gdy stan wegetatywny jest spowodowany uszkodzeniem mózgu lub brakiem tlenu, leczenie może być trudniejsze, a często niemożliwe.
Lekarze zazwyczaj biorą pod uwagę uzdrowienie, gdy stan wegetatywny trwa krócej niż 1 miesiąc, jeśli nie doszło do urazu głowy lub trwa mniej niż 12 miesięcy po wystąpieniu ciosu.
Jeśli stan wegetatywny trwa dłużej niż 6 miesięcy, zwykle uważa się go za trwały lub trwały stan wegetatywny, a im dłuższy czas, tym mniejsza szansa na wyleczenie. Ponadto, po 6 miesiącach, nawet jeśli osoba odzyska zdrowie, najprawdopodobniej będą miały poważne następstwa, takie jak trudności w mówieniu, chodzenie lub zrozumienie.
Główne przyczyny stanu wegetatywnego
Przyczyny stanu wegetatywnego są zwykle związane z urazami lub zmianami w funkcjonowaniu mózgu, mogą więc obejmować:
- Silne uderzenia w głowę;
- Wypadki lub poważne upadki;
- Krwotok mózgowy;
- Tętniak lub udar;
- Guz mózgu.
Ponadto choroby neurodegeneracyjne, takie jak choroba Alzheimera, również zmieniają prawidłowe funkcjonowanie mózgu, a zatem, choć jest ono rzadsze, mogą również znajdować się u podstawy stanu wegetatywnego.
Jak odbywa się leczenie?
Nie ma szczególnego traktowania stanu wegetatywnego, a zatem leczenie musi zawsze być dostosowane do rodzaju objawów, które każda osoba prezentuje, a także do przyczyn, które były źródłem stanu wegetatywnego. Tak więc, jeśli istnieją krwotoki mózgowe, konieczne jest ich zatrzymanie, jeśli istnieje odurzenie, na przykład trzeba z tym walczyć.
Ponadto konieczne jest zastąpienie osoby w czynnościach życiowych, których nie może wykonać, na przykład jedzenia, nawilżania i kąpieli. W związku z tym prawie wszyscy pacjenci w stanie wegetatywnym powinni zostać przyjęci do szpitala w celu bezpośredniego podania do żyły i codziennej higieny.
W niektórych przypadkach, szczególnie gdy istnieje wysokie prawdopodobieństwo wyzdrowienia, lekarz może również doradzić w zakresie pasywnej fizjoterapii, w której fizjoterapeuta regularnie porusza ramionami i nogami pacjenta, aby zapobiec degradacji i utrzymywaniu się mięśni funkcjonalne stawy.
