Zaburzenie cyklotymiczne lub cyklotymia jest stanem psychicznym charakteryzującym się zmianami nastroju, w których występują czasy depresji lub epizodów euforycznych, i można je scharakteryzować jako łagodną postać choroby dwubiegunowej.
Cyklotymię zwykle pojawia się w okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości i często nie jest leczone, ponieważ często zmiany nastroju są uważane za część osobowości danej osoby. Zaburzenia cyklotymicznego należy jednak leczyć przede wszystkim za pomocą psychoterapii oraz, w zależności od nasilenia objawów, na przykład leków stabilizujących nastrój.
Główne objawy
Objawy zaburzeń cyklotymicznych zależą od fazy nastroju, w której znajduje się dana osoba, z których najważniejsze to:
- Pobudzenie i euforia, nastroje i smutek;
- Przyspieszone myślenie;
- Niedyspozycja;
- Brak snu lub nadmierny sen;
- Większa lub mniejsza energia;
- Odmów, że coś jest nie tak;
- Zmniejszony apetyt.
Zazwyczaj stała zmienność nastroju może powodować problemy w pracy, a nawet wpływać na życie społeczne danej osoby. Dlatego, gdy objawy są zauważane, ważne jest, aby szukać pomocy u psychoterapeuty lub psychiatry, aby można było postawić diagnozę i rozpocząć leczenie.
Jak odbywa się leczenie?
Leczenie zaburzeń cyklotymicznych powinien wskazać psychiatra i może obejmować:
- Leki przeciwpsychotyczne, takie jak Zuclopenthixol lub Aripiprazole;
- Leki przeciwlękowe, takie jak Alprazolam lub Clobazam;
- Remedy na stabilizatory nastroju, takie jak węglan litu;
- Psychoterapia, która zapobiega pojawianiu się nowych kryzysów i pomaga pacjentowi wiedzieć, jak i kiedy przyjmować leki.
Ponadto zaleca się, aby pacjent miał zdrowy styl życia, stosując zrównoważoną dietę i dobre nawyki snu, aby zmniejszyć poziom stresu i lepiej kontrolować zaburzenia cyklotymiczne.
