Ryzyko chirurgiczne to sposób oceny stanu klinicznego i stanu zdrowia osoby, która będzie poddawana operacji, tak aby ryzyko powikłań było identyfikowane na przestrzeni całego okresu przed, w trakcie i po operacji.
Oblicza się go na podstawie oceny klinicznej lekarza i zamówienia niektórych testów, ale dla ułatwienia istnieją również protokoły, które lepiej kierują rozumowaniem medycznym, takie jak na przykład ASA, Lee i ACP.
Oceny takiej może dokonać każdy lekarz, ale zwykle dokonuje tego lekarz rodzinny, kardiolog lub anestezjolog. W ten sposób możliwe jest, że przed zabiegiem każda osoba zostanie poddana szczególnej trosce, na przykład poproszenie o bardziej odpowiednie badania lub przeprowadzenie leczenia w celu zmniejszenia ryzyka.
Jak odbywa się ocena przedoperacyjna
Ocena medyczna przeprowadzona przed operacją jest bardzo ważna, aby lepiej określić, jakiego rodzaju operacji każda osoba może lub nie może wykonać, oraz określić, czy ryzyko przeważa nad korzyściami. Ocena obejmuje:
1. Przeprowadzenie badania klinicznego
Badanie kliniczne obejmuje zebranie danych o osobie, takich jak stosowane leki, objawy, choroby, które ma, oprócz oceny fizycznej, takiej jak osłuchiwanie serca i płuc.
Z oceny klinicznej można uzyskać pierwszą formę klasyfikacji ryzyka, stworzoną przez American Society of Anesthesiologists, znaną jako ASA:
- ASA 1: osoba zdrowa, bez chorób ogólnoustrojowych, infekcji i gorączki;
- ASA 2: osoba z łagodnymi chorobami ogólnoustrojowymi, takimi jak kontrolowane wysokie ciśnienie krwi, kontrolowana cukrzyca, otyłość, wiek powyżej 80 lat;
- ASA 3: osoba z ciężką, ale nie powodującą niepełnosprawności chorobą ogólnoustrojową, taką jak wyrównana niewydolność serca, zawał serca trwający dłużej niż 6 miesięcy, dusznica bolesna, arytmia, marskość wątroby, niewyrównana cukrzyca lub nadciśnienie;
- ASA 4: osoba z chorobami ogólnoustrojowymi powodującymi kalectwo, zagrażającymi życiu, takimi jak ciężka niewydolność serca, zawał serca trwający krócej niż 6 miesięcy, niewydolność płuc, wątroby i nerek;
- ASA 5: osoba nieuleczalnie chora, nie spodziewająca się przeżycia dłużej niż 24 godziny, jak po wypadku;
- ASA 6: osoba, u której wykryto śmierć mózgu, która przejdzie operację w celu pobrania narządu.
Im wyższa liczba klasyfikacji ASA, tym większe ryzyko zgonu i powikłań po operacji i należy dokładnie ocenić, jaki rodzaj operacji może być opłacalny i korzystny dla danej osoby.
2. Ocena rodzaju zabiegu
Zrozumienie rodzaju zabiegu operacyjnego, który będzie wykonywany, jest również bardzo ważne, ponieważ im bardziej złożony i czasochłonny zabieg, tym większe ryzyko, na jakie może ucierpieć dana osoba i jak należy się nią zająć.
W związku z tym rodzaje operacji można podzielić ze względu na ryzyko powikłań sercowych, takich jak:
Zabiegi endoskopowe, takie jak endoskopia, kolonoskopia;
Operacje powierzchowne, np. Skóry, piersi, oczu.
Operacja klatki piersiowej, brzucha lub prostaty;
Operacja głowy lub szyi;
Operacje ortopedyczne, np. Po złamaniach;
Korekta tętniaków aorty brzusznej lub usunięcie skrzepliny tętnicy szyjnej.
Duże operacje ratunkowe.
Operacje dużych naczyń krwionośnych, na przykład aorty lub tętnicy szyjnej.
3. Ocena ryzyka sercowego
Istnieją algorytmy, które w bardziej praktyczny sposób mierzą ryzyko powikłań i zgonu w operacjach niekardiochirurgicznych, badając sytuację kliniczną danej osoby i niektóre testy.
Niektóre przykłady zastosowanych algorytmów to Goldman's Heart Risk Index, Lee's Revised Heart Risk Index i American College of Cardiology (ACP), na przykład. Aby obliczyć ryzyko, biorą pod uwagę niektóre dane osoby, takie jak:
- Wiek, który jest najbardziej narażony na ryzyko powyżej 70 roku życia;
- Historia zawału mięśnia sercowego;
- Historia bólu w klatce piersiowej lub dławicy piersiowej;
- Obecność arytmii lub zwężenia naczyń;
- Niskie natlenienie krwi;
- Obecność cukrzycy;
- Obecność niewydolności serca;
- Obecność obrzęku płuc;
- Rodzaj operacji.
Na podstawie uzyskanych danych można określić ryzyko operacyjne. Tak więc, jeśli jest niskie, możliwe jest zwolnienie operacji, ponieważ jeśli ryzyko operacyjne jest średnie lub wysokie, lekarz może udzielić wskazówek, dostosować rodzaj operacji lub poprosić o więcej badań, które pomogą lepiej ocenić ryzyko operacji.
4. Przeprowadzanie niezbędnych egzaminów
Badania przedoperacyjne powinny być wykonywane w celu zbadania wszelkich zmian, jeśli istnieje podejrzenie, które mogą prowadzić do powikłań chirurgicznych. Dlatego nie należy zamawiać tych samych testów dla wszystkich, ponieważ nie ma dowodów, że pomoże to zmniejszyć powikłania. Na przykład u osób bez objawów, z niskim ryzykiem operacyjnym i które zostaną poddane operacji niskiego ryzyka, nie ma konieczności wykonywania badań.
Jednak niektóre z najczęściej zamawianych i zalecanych testów to:
- CBC: osoby, które przeszły operację pośredniego lub wysokiego ryzyka, z historią anemii, z aktualnym podejrzeniem lub z chorobami, które mogą powodować zmiany w krwinkach;
- Testy krzepnięcia: osoby stosujące antykoagulanty, niewydolność wątroby, przebyte choroby powodujące krwawienia, operacje średniego lub wysokiego ryzyka;
- Dawkowanie kreatyniny: pacjenci z chorobami nerek, cukrzycą, nadciśnieniem, chorobami wątroby, niewydolnością serca;
- RTG klatki piersiowej: osoby z chorobami, takimi jak rozedma płuc, choroby serca, w wieku powyżej 60 lat, osoby z grupy wysokiego ryzyka serca, z wieloma chorobami lub które będą poddawane operacji klatki piersiowej lub brzucha;
- Elektrokardiogram: osoby z podejrzeniem choroby sercowo-naczyniowej, bólami w klatce piersiowej w wywiadzie i diabetykami.
Generalnie badania te są ważne przez 12 miesięcy, bez konieczności ich powtarzania w tym okresie, jednak w niektórych przypadkach lekarz może uznać za konieczne ich wcześniejsze powtórzenie. Ponadto niektórzy lekarze mogą również uznać, że ważne jest zamówienie tych testów nawet dla osób bez podejrzewanych zmian.
Inne testy, takie jak na przykład test wysiłkowy, echokardiogram lub holter, mogą być zamówione w przypadku bardziej złożonych rodzajów operacji lub dla osób z podejrzeniem choroby serca.
5. Dokonywanie korekt przedoperacyjnych
Po wykonaniu badań i egzaminów lekarz może zaplanować operację, jeśli wszystko jest w porządku, lub może udzielić wskazówek, aby maksymalnie zmniejszyć ryzyko powikłań operacji.
W ten sposób może zalecić wykonanie innych, bardziej szczegółowych badań, dostosowanie dawki lub wprowadzenie leków, ocenę potrzeby korekcji pracy serca, poprzez kardiochirurgię, np. Poprowadzenie aktywności fizycznej, odchudzanie czy rzucenie palenia, m. In. .
Czy ta informacja była pomocna?
tak nie
Twoja opinia jest ważna! Napisz tutaj, jak możemy ulepszyć nasz tekst:
Jakieś pytania? Kliknij tutaj, aby otrzymać odpowiedź.
Email, na który chcesz otrzymać odpowiedź:
Sprawdź wiadomość e-mail z potwierdzeniem, którą Ci wysłaliśmy.
Twoje imię:
Powód wizyty:
--- Wybierz powód --- ChorobaŻyj lepiejPomóż innej osobie Zdobądź wiedzę
Czy jesteś pracownikiem służby zdrowia?
NieLekarzFarmaceutycznyPielęgniarkaNutrycjonistaBiomedycznyFizjoterapeutaPielęgniarkaInne
-o-que--sintomas-e-tratamento.jpg)
