Ameloblastoma jest rzadkim guzem, który rośnie w kościach jamy ustnej, zwłaszcza w szczęce, powodując objawy tylko wtedy, gdy jest bardzo duży, takie jak obrzęk twarzy lub trudności w poruszaniu ustami. W innych przypadkach często jest wykrywany tylko podczas rutynowych badań u dentysty, takich jak na przykład zdjęcie rentgenowskie lub rezonans magnetyczny.
Na ogół szkliwiak jest łagodny i występuje częściej u mężczyzn w wieku od 30 do 50 lat, jednak możliwe jest również pojawienie się szkliwiaka typu unicystic nawet przed 30. rokiem życia.
Szkliwiak, choć nie zagraża życiu, stopniowo niszczy kość szczęki, dlatego leczenie operacyjne należy przeprowadzić jak najszybciej po rozpoznaniu, aby usunąć guz i zapobiec zniszczeniu kości w jamie ustnej.
Zdjęcie rentgenowskie szkliwiaka
Główne objawy
W większości przypadków szkliwiak nie powoduje żadnych objawów i jest wykrywany przypadkowo podczas rutynowych badań kontrolnych u dentysty. Jednak u niektórych osób mogą wystąpić objawy, takie jak:
- Obrzęk szczęki, który nie boli;
- Krwawienie z ust;
- Przemieszczenie niektórych zębów;
- Trudności w poruszaniu ustami;
- Uczucie mrowienia na twarzy.
Obrzęk spowodowany szkliwiakiem zwykle pojawia się w szczęce, ale może również wystąpić w szczęce. W niektórych przypadkach osoba może również odczuwać słaby i ciągły ból w okolicy trzonowców.
Jak postawiono diagnozę
Rozpoznanie szkliwiaka dokonuje się na podstawie biopsji w celu oceny komórek nowotworowych w laboratorium, jednak lekarz dentysta może podejrzewać szkliwiaka po wykonaniu zdjęć rentgenowskich lub tomografii komputerowej, kierując pacjenta do lekarza specjalisty w okolicy.
Rodzaje szkliwiaka
Istnieją 3 główne typy szkliwiaka:
- Szkliwiak jednokomorowy: charakteryzuje się obecnością wewnątrz torbieli i często jest guzem żuchwy;
- Szkliwiak wielopostaciowy: jest to najczęstszy typ szkliwiaka, występujący głównie w okolicy trzonowców;
- Szkliwiak obwodowy: jest to najrzadszy typ, który atakuje tylko tkanki miękkie, bez wpływu na kość.
Występuje również złośliwy szkliwiak, który jest rzadki, ale może pojawić się nawet bez wystąpienia łagodnego szkliwiaka, który może mieć przerzuty.
Jak przebiega leczenie
Leczenie szkliwiaka musi być prowadzone przez dentystę i zazwyczaj odbywa się chirurgicznie w celu usunięcia guza, części kości, która została dotknięta chorobą i części zdrowej tkanki, zapobiegając ponownemu wystąpieniu guza.
Ponadto lekarz może również zalecić radioterapię w celu usunięcia komórek nowotworowych, które mogły pozostać w jamie ustnej lub w leczeniu bardzo małych szkliwiaków niewymagających operacji.
W najcięższych przypadkach, w których konieczne jest usunięcie dużej ilości kości, dentysta może wykonać rekonstrukcję szczęki, aby zachować estetykę i funkcjonalność kości twarzy, wykorzystując fragmenty kości pobrane z innej części kości ciało.
Czy ta informacja była pomocna?
tak nie
Twoja opinia jest ważna! Napisz tutaj, jak możemy ulepszyć nasz tekst:
Jakieś pytania? Kliknij tutaj, aby otrzymać odpowiedź.
Email, na który chcesz otrzymać odpowiedź:
Sprawdź wiadomość e-mail z potwierdzeniem, którą Ci wysłaliśmy.
Twoje imię:
Powód wizyty:
--- Wybierz powód --- ChorobaŻyj lepiejPomóż innej osobie Zdobądź wiedzę
Czy jesteś pracownikiem służby zdrowia?
NieLekarzFarmaceutycznyPielęgniarkaNutrycjonistaBiomedycznyFizjoterapeutaPielęgniarkaInne
