Słabość mięśni, określana również terminem technicznym adynamia lub astenia, jest bardziej powszechna po wielu wysiłkach fizycznych, takich jak podnoszenie ciężaru na siłowni lub powtarzanie tego samego zadania przez długi czas i zwykle ma tendencję do bycia bardziej zlokalizowane, powstające w nogach, ramionach lub klatce piersiowej, w zależności od używanych mięśni.
Dzieje się tak, ponieważ włókna mięśniowe ulegają uszkodzeniu i wymagają regeneracji, przez co trudniej jest uzyskać siłę. W takich przypadkach reszta dotkniętych mięśni zwykle łagodzi słabość i daje większą dyspozycję. W ten sposób bardzo ważne jest unikanie treningu tego samego mięśnia przez dwa dni z rzędu na siłowni, aby mięśnie miały czas na regenerację.
Istnieją jednak inne przyczyny, które mogą również powodować osłabienie mięśni, takie jak przeziębienie, które powoduje uogólnione uczucie osłabienia we wszystkich mięśniach ciała. I chociaż większość przyczyn jest łagodna, są też bardziej poważne przypadki, które muszą być ocenione przez lekarza, zwłaszcza jeśli osłabienie trwa dłużej niż 3-4 dni.
1. Brak ćwiczeń fizycznych
Kiedy osoba nie wykonuje żadnej aktywności fizycznej i siedzi w pracy przez długi czas, lub w domu, oglądając telewizję, na przykład, ich mięśnie tracą swoją siłę, ponieważ nie są używane. Dzieje się tak, ponieważ ciało zaczyna zastępować włókna mięśniowe tłuszczem i dlatego mięśnie będą miały mniejszą zdolność do kurczenia się.
Oprócz siedzącego trybu życia przyczyna ta jest również bardzo powszechna u osób starszych i osób obłożnie chorych w łóżku, a oprócz osłabienia występuje również zmniejszenie objętości mięśni i trudności w wykonywaniu czynności, które były łatwe.
- Co robić : Gdy tylko jest to możliwe, ważne jest uprawianie aktywności fizycznej, takiej jak chodzenie, jogging lub kulturystyka co najmniej 2 do 3 razy w tygodniu. W przypadku osób obłożnie chorych ważne jest również wykonywanie ćwiczeń na łóżku w celu utrzymania zdrowych mięśni. Sprawdź kilka przykładów ćwiczeń dla obłożnie chorych.
2. Naturalne starzenie
Z biegiem lat włókna mięśniowe tracą swoją siłę i stają się bardziej zwiotczałe, nawet u osób starszych, które regularnie ćwiczą. Może to spowodować uogólnione uczucie osłabienia, które powoli pojawia się po 30 roku życia.
- Co robić : Utrzymuj praktykę ćwiczeń fizycznych, wykonując jedynie wysiłki dozwolone przez sam organizm. Na tym etapie ważne jest również wstawienie dni treningu z dniem odpoczynku, ponieważ organizm potrzebuje więcej czasu na odzyskanie sił i uniknięcie obrażeń. Zobacz najbardziej zalecane ćwiczenia dla osób starszych.
3. Brak wapnia i witaminy D.
Wapń i witamina D są dwoma bardzo ważnymi minerałami zapewniającymi prawidłowe funkcjonowanie mięśni, więc gdy ich poziom jest bardzo niski, można odczuwać stałe osłabienie mięśni, oprócz innych objawów, takich jak skurcze mięśni, utrata pamięci, mrowienie i drażliwość łatwe.
- Co należy zrobić : Witaminę D można wytwarzać w organizmie poprzez regularne wystawianie na słońce. Już wapń może być wchłaniany z niektórych pokarmów, takich jak mleko, ser, jogurt, brokuły lub szpinak. Zobacz bardziej kompletną listę produktów bogatych w wapń.
4. Chwyt i przeziębienie
Uogólnione osłabienie mięśni i nadmierne zmęczenie są bardzo często występującymi objawami przeziębienia i grypy i zdarzają się, ponieważ organizm próbuje zwalczać wirusa grypy, a zatem jest mniej energii dostępnej dla prawidłowego funkcjonowania mięśni. Ponadto, w niektórych przypadkach mięśnie mogą również ulegać stanom zapalnym z powodu wzrostu temperatury ciała, dlatego u niektórych osób osłabienie może być bardziej nasilone.
Oprócz grypy wszelkie inne zakażenia organizmu wirusami lub bakteriami mogą również powodować tego rodzaju objawy, szczególnie w przypadkach takich chorób, jak zapalenie wątroby typu C, denga, malaria, gruźlica, HIV lub borelioza.
- Co robić : Jeśli podejrzewasz o grypę lub przeziębienie, powinieneś zostać w domu, wypić dużo wody i odpocząć, unikając bardziej intensywnych aktywności, na przykład chodzenia na siłownię. Jeśli osłabienie nie poprawia się lub występuje gorączka i pojawiają się inne objawy, które mogą wskazywać na poważniejszy problem, ważne jest, aby zgłosić się do lekarza rodzinnego w celu ustalenia przyczyny i rozpoczęcia odpowiedniego leczenia.
5. Stosowanie antybiotyków
Stosowanie niektórych antybiotyków, takich jak cyprofloksacyna lub penicylina, oraz innych leków, takich jak leki przeciwzapalne lub leki na wysoki poziom cholesterolu, może powodować działania niepożądane, takie jak początek zmęczenia i uogólnione osłabienie mięśni.
- Co należy zrobić : Należy skonsultować się z lekarzem przepisującym lek, aby ocenić możliwość zmiany leku. Szczególnie w przypadku antybiotyków nie należy przerywać leczenia bez uprzedniej rozmowy z lekarzem.
6. Niedokrwistość
Niedokrwistość jest jedną z głównych przyczyn wystąpienia nadmiernego zmęczenia, jednak gdy jest bardziej ostra, może również powodować osłabienie mięśni, utrudniając np. Ruch rąk i nóg. Wynika to z faktu, że wartość czerwonych krwinek jest bardzo niska i dlatego transport mięśni do mięśni jest mniejszy.
- Co zrobić : niedokrwistość występuje częściej u kobiet w ciąży iu osób, które nie jedzą mięsa, więc jeśli podejrzewa się chorobę, należy udać się do lekarza rodzinnego, aby wykonać badanie krwi i sprawdzić liczbę czerwonych krwinek, rozpoczynając leczenie odpowiednie. Dowiedz się, jak działa leczenie anemii.
7. Depresja i lęk
Niektóre zmiany psychiatryczne mogą powodować bardzo silne odczucia fizyczne, zwłaszcza w zakresie poziomu energii i usposobienia. W przypadku depresji często zdarza się, że osoba czuje się niskoenergetycznie, przez co może odczuwać wiele słabości mięśni w ciągu dnia.
Już na przykład w przypadku osób cierpiących na lęki poziom adrenaliny jest zawsze bardzo wysoki, a organizm z czasem staje się bardziej zmęczony, co powoduje nadmierne osłabienie.
- Co należy zrobić : Powinieneś zobaczyć się z psychologiem lub psychiatrą, aby sprawdzić, czy są jakieś problemy psychiczne, które wymagają leczenia psychoterapią lub lekami takimi jak fluoksetyna lub alprazolam.
8. Cukrzyca
Cukrzyca to choroba charakteryzująca się zwiększonym poziomem cukru we krwi, a kiedy to nastąpi, mięśnie nie mogą prawidłowo funkcjonować, a zatem możliwe jest odczuwanie spadku siły. Ponadto, gdy ilość cukru jest bardzo wysoka, nerwy mogą zacząć cierpieć z powodu obrażeń, nie będąc w stanie odpowiednio nerwować niektórych włókien mięśniowych, które kończą się atrofią.
Zasadniczo osoba cierpiąca na cukrzycę wykazuje również inne objawy, takie jak nadmierne zwiększenie pragnienia, suchość w ustach, częste poprzestawanie w oddawaniu moczu i rany wymagające czasu na wyleczenie. Weź udział w naszym teście, aby dowiedzieć się, jakie jest Twoje ryzyko cukrzycy.
- Co należy zrobić : udać się do lekarza rodzinnego lub endokrynologa i zamówić badanie krwi, aby sprawdzić poziom cukru na czczo. W przypadku cukrzycy lub zwiększonego ryzyka należy unikać spożywania słodkich pokarmów i stosować leczenie zalecane przez lekarza.
9. Choroby serca
Niektóre choroby serca, zwłaszcza niewydolność serca, powodują zmniejszenie objętości krwi krążącej w organizmie, a zatem dostępna jest mniejsza ilość tlenu do dystrybucji. Kiedy tak się dzieje, mięśnie nie mogą się odpowiednio skurczyć i dlatego trudniej jest wykonywać czynności, które kiedyś były proste, takie jak wchodzenie po schodach lub bieganie.
Te przypadki są najczęstsze po 50 roku życia i towarzyszą im inne objawy, takie jak duszność, obrzęk nóg, kołatanie serca lub częsty kaszel.
- Co należy zrobić: Jeśli podejrzewa się chorobę serca, ważne jest, aby kardiolog do badań, takich jak elektrokardiogram lub kardiografia, aby dowiedzieć się, czy są jakieś zmiany, które wymagają szczególnego leczenia.
10. Problemy z oddychaniem
Osoby z problemami z oddychaniem, takie jak na przykład astma lub rozedma płuc, mogą częściej cierpieć z powodu osłabienia mięśni. Wynika to z faktu, że poziomy tlenu są zwykle niższe niż normalnie, szczególnie podczas lub po napadzie drgawkowym. W takich przypadkach mięsień otrzymuje mniej tlenu i dlatego nie ma takiej siły.
- Co należy zrobić : Należy zachować zalecone przez lekarza leczenie i odpoczywać, gdy rozwinie się osłabienie mięśni. Osoby, które nie mają problemów z oddychaniem, ale są podejrzane, powinny skonsultować się z pulmonologiem, aby przeprowadzić niezbędne testy i rozpocząć odpowiednie leczenie.
