Poważne upośledzenie umysłowe charakteryzuje się ilorazem inteligencji (IQ) między 20 a 35. W tym przypadku osoba nie mówi prawie nic i wymaga stałej opieki przez całe życie, zawsze będąc zależną i niezdolną.
Nie może być zapisana do zwykłej szkoły, ponieważ nie może się uczyć, mówić ani rozumieć do stopnia, który można ocenić, zawsze wymaga specjalistycznego profesjonalnego wsparcia, aby mogła się rozwijać i uczyć podstawowych słów, takich jak nazywanie jej matki, prośba o wodę lub pójście do łazienki, na przykład.
Znaki, objawy i cechy
W przypadku poważnego upośledzenia umysłowego dziecko ma opóźnienie w rozwoju motorycznym i nie zawsze może nauczyć się siedzieć samotnie lub mówić, na przykład, więc nie ma niezależności i potrzebuje wsparcia swoich rodziców lub innych opiekunów na co dzień. Potrzebują wsparcia, aby ubierać się, jeść i dbać o higienę osobistą przez całe życie.
Rozpoznanie ciężkiego lub ciężkiego upośledzenia umysłowego jest nadal w dzieciństwie, ale może być potwierdzone dopiero po 5 roku życia, czyli wtedy, gdy można wykonać test IQ. Przed tym stadium u dziecka można zdiagnozować opóźnienie w rozwoju psychoruchowym i można wykonać badania krwi i obrazowania, które mogą ujawnić inne zaburzenia mózgu i związane z nimi choroby, które wymagają specyficznych metod leczenia, takich jak autyzm.
Poniższa tabela pokazuje niektóre cechy i różnice typów upośledzenia umysłowego:
| Stopień zaangażowania | IQ | Wiek umysłowy | Komunikacja | Edukacja | Self care |
| Światło | 50-70 | 9 do 12 lat | Mów z trudnością | 6 stopień | W pełni możliwe |
| Umiarkowany | 36-49 | Od 6 do 9 lat | Różni się bardzo | Druga klasa | Możliwe |
| Poważny | 20 - 35 | Od 3 do 6 lat | Nie mówi prawie nic | x | Szkolny |
| Głęboko | 0 - 19 | do 3 lat | Nie mogę rozmawiać | x | x |
Zabiegi na ciężkie upośledzenie umysłowe
Leczenie ciężkiego upośledzenia umysłowego powinno być wskazane przez lekarza pediatrę i może wiązać się z zastosowaniem leków do kontrolowania objawów i innych stanów, które mogą być obecne, takich jak epilepsja lub problemy ze snem. Wskazana jest również stymulacja psychomotoryczna, podobnie jak terapia zajęciowa mająca na celu poprawę jakości życia dziecka i jego rodziny.
Oczekiwana długość życia dziecka z ciężkim upośledzeniem umysłowym nie jest długa, ale zależy w dużym stopniu od innych powiązanych chorób i od rodzaju opieki, jaką mogą uzyskać.
