Wrodzona dysplazja stawu biodrowego jest zmianą, w której dziecko rodzi się z niedoskonałym dopasowaniem pomiędzy kością udową a kością biodrową. Istnieją różne stopnie tej zmiany, gdzie kość udowa może znajdować się tylko nieznacznie poza stawem lub całkowicie na zewnątrz.
Jest to poważna zmiana, która wymaga leczenia, ale gdy zostanie wykryta wkrótce po urodzeniu i gdy leczenie rozpocznie się wcześnie, istnieje 96% szans na wyleczenie w ciągu kilku miesięcy.
Wrodzona dysplazja stawu biodrowego jest uleczalna, a szybciej można ją zdiagnozować i szybciej ją leczyć.
Jak diagnozuje się?
Diagnozę dysplazji należy przeprowadzić tak szybko, jak to możliwe, a zatem istnieją 2 testy ortopedyczne, które lekarz pediatra musi wykonać w ciągu pierwszych 3 dni po porodzie. Test ten należy jednak powtórzyć w 8 i 15 dniach od urodzenia, aw przypadku podejrzenia pediatra może zażądać takich badań, jak prześwietlenie biodra lub USG w celu sprawdzenia dopasowania biodra.
Testy wykonywane w celu diagnozy dysplazji stawu biodrowego nazywane są testem Barlowa i testem Ortolaniego. W teście Barlowa lekarz trzyma razem nogi dziecka, zgina się i naciska w górę iw dół, aw teście Ortolaniego lekarz trzyma nogi dziecka i sprawdza amplitudę otwarcia biodra. Lekarz może dojść do wniosku, że nasadka biodrowa nie jest idealna, jeśli słyszysz kliknięcie podczas testu lub ramienia, wskazując, że staw został umieszczony we właściwej pozycji.
Leczenie wrodzonej dysplazji stawu biodrowego
Leczenie wrodzonej dysplazji stawu biodrowego powinno być prowadzone przez pediatrę lub ortopedę i może być wykonane na 3 różne sposoby z użyciem suspendera Pavlika, manewr do prawidłowego ustawienia kości udowej w biodrze i używania gipsu w tej pozycji lub w ostatnim przypadku zabiegu chirurgicznego . Dowiedz się wszystkiego o leczeniu tutaj.
Co powoduje wrodzoną dysplazję stawu biodrowego
Przyczyny wrodzonej dysplazji stawu biodrowego nie są w pełni zrozumiałe, ale wiadomo, że najbardziej dotknięte są dzieci, które spędzają wszystkie swoje ciąże w pozycji siedzącej i niewidocznej do góry nogami. Kiedy dziecko siedzi w ciąży, lekarz może zasugerować wykonanie manewru tak, aby wywróciło się do góry nogami, ale jest kilka ćwiczeń, które mogą pomóc. Zobacz tutaj, jakie one są.
Inne czynniki ryzyka, które są obecne i które mogą powodować narodziny dziecka z dysplazją stawu biodrowego, to sytuacja, w której jeden z rodziców miał tę samą chorobę i gdy dziecko urodziło się z wrodzonym kręczem szyi.
