Wrodzona kiła występuje, gdy bakterie odpowiedzialne za kiłę przechodzą od matki do dziecka przez łożysko. Dzieje się tak zwłaszcza w drugiej połowie ciąży lub gdy kobieta w ciąży nigdy nie była leczona z powodu kiły lub rozpoczęła leczenie mniej niż 4 tygodnie przed porodem.
Oprócz zmian, które mogą powodować niemowlę od urodzenia, kiła wrodzona może również być odpowiedzialna za problemy, takie jak poronienie, wcześniactwo lub niska masa urodzeniowa.
Wrodzona kiła jest uleczalna, a leczenie dziecka należy rozpocząć tak szybko, jak to możliwe po porodzie, aby uniknąć poważnych powikłań, takich jak głuchota lub ślepota, których nie można cofnąć nawet po wyleczeniu.
Główne objawy
W większości przypadków dzieci rodzą się bez objawów zakażenia kiły, ale do 2 roku życia mogą pojawić się wczesne objawy, takie jak:
- Białe i czerwone plamy z łuszczącą się skórą;
- Bardzo żółtawa skóra;
- Coriza z czerwonawymi wydzielinami;
- Zmiany wizualne.
- Trudności z przybraniem na wadze.
Po drugim roku życia mogą wystąpić cięższe objawy, takie jak zmiany w obrębie kości, głuchota, ślepota lub trudności w uczeniu się, które charakteryzują późną kiłę wrodzoną.
Jak diagnozuje się?
Rozpoznanie kiły wrodzonej może być trudne do potwierdzenia, ponieważ test stosowany do identyfikacji tej choroby zazwyczaj wykazuje pozytywny wynik nawet u niemowląt, które nie są zakażone z powodu przejścia przeciwciał od matki do dziecka.
Ponadto, ponieważ większość przypadków nie wykazuje żadnych objawów przed upływem 3 miesięcy życia, trudno jest stwierdzić, czy wynik testu jest prawdziwy.
Tak więc na potrzebę leczenia wskazuje ryzyko zakażenia dziecka kiłą, która jest określana przez czynniki takie jak status leczenia matki, wynik testu na kiła oraz badanie fizyczne po porodzie.
Jak odbywa się leczenie?
Leczenie kiły wrodzonej zawsze odbywa się za pomocą wstrzyknięć penicyliny, jednak dawki i czas trwania leczenia różnią się w zależności od ryzyka zakażenia dziecka, a dłuższe leczenie trwa do 14 dni.
Zobacz, jak leczenie jest wykonywane dla każdego rodzaju ryzyka dla dziecka.
Po zakończeniu leczenia pediatra może odbyć kilka wizyt kontrolnych, aby powtórzyć badanie kiły u dziecka i ocenić jej rozwój, potwierdzając, że nie jest już zakażona.
Jak uniknąć wrodzonej kiły
Jedynym sposobem zmniejszenia ryzyka przeniesienia kiły na dziecko jest rozpoczęcie leczenia matki w pierwszej połowie ciąży. Dlatego ważne jest, aby kobieta w ciąży wykonała wszystkie konsultacje prenatalne, w których przeprowadza się ważne badania krwi w celu wykrycia możliwych zakażeń, które mogą wpływać na dziecko w czasie ciąży.
