Stwardnienie to termin używany do wskazania na usztywnienie tkanek, które może być spowodowane problemami neurologicznymi, genetycznymi lub immunologicznymi, co może prowadzić do uszkodzenia organizmu i obniżenia jakości życia człowieka.
W zależności od przyczyny, stwardnienie można podzielić na guzowate, układowe, zanikowe boczne lub mnogie, z których każda ma inną charakterystykę, objawy i rokowanie.
1. Stwardnienie guzowate
Stwardnienie guzowate to choroba genetyczna charakteryzująca się występowaniem łagodnych guzów w różnych częściach ciała, takich jak na przykład mózg, nerki, skóra i serce, powodująca objawy związane z lokalizacją guza, takie jak wypryski skórne, zmiany chorobowe na twarzy, arytmia, kołatanie serca, epilepsja, nadpobudliwość, schizofrenia i uporczywy kaszel.
Objawy mogą pojawić się w dzieciństwie, a rozpoznanie można postawić za pomocą badań genetycznych i obrazowych, takich jak tomografia czaszki i rezonans magnetyczny, w zależności od miejsca rozwoju guza.
Na ten typ stwardnienia nie można wyleczyć, a leczenie ma na celu złagodzenie objawów i poprawę jakości życia poprzez stosowanie leków, takich jak leki przeciwdrgawkowe, fizjoterapia i psychoterapia. Ważne jest również, aby dana osoba była okresowo monitorowana przez lekarza, na przykład kardiologa, neurologa lub lekarza pierwszego kontaktu, w zależności od przypadku. Dowiedz się, czym jest stwardnienie guzowate i jak je leczyć.
2. Stwardnienie układowe
Twardzina układowa, znana również jako twardzina skóry, jest chorobą autoimmunologiczną charakteryzującą się twardnieniem skóry, stawów, naczyń krwionośnych i niektórych narządów. Choroba ta występuje częściej u kobiet w wieku od 30 do 50 lat, a najbardziej charakterystycznymi objawami są drętwienie palców rąk i nóg, trudności w oddychaniu i silny ból stawów.
Dodatkowo skóra staje się sztywna i ciemna, co utrudnia zmianę mimiki, dodatkowo podkreśla żyły ciała. Często zdarza się, że osoby z twardziną skóry mają niebieskawe opuszki palców, co jest charakterystyczne dla zjawiska Raynauda.
Leczenie twardziny skóry ma na celu złagodzenie objawów, a lekarz zwykle zaleca stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Dowiedz się więcej o twardzinie układowej.
3. Stwardnienie zanikowe boczne
Stwardnienie zanikowe boczne lub ALS jest chorobą neurodegeneracyjną, w której dochodzi do zniszczenia neuronów odpowiedzialnych za ruch mięśni dobrowolnych, prowadząc na przykład do postępującego paraliżu rąk, nóg lub twarzy.
Objawy ALS są postępujące, to znaczy wraz z degradacją neuronów następuje spadek siły mięśni, a także trudności w chodzeniu, żuciu, mówieniu, połykaniu lub utrzymywaniu postawy. Ponieważ choroba ta dotyka tylko neurony ruchowe, osoba zachowuje zmysły, to znaczy jest w stanie słyszeć, czuć, widzieć, wąchać i rozpoznawać smak pożywienia.
ALS nie ma lekarstwa, a leczenie jest wskazane w celu poprawy jakości życia. Leczenie odbywa się zwykle poprzez sesje fizjoterapeutyczne i stosowanie leków zgodnie z zaleceniami neurologa, takich jak Riluzole, które spowalniają rozwój choroby. Zobacz, jak przebiega leczenie ALS.
4. Stwardnienie rozsiane
Stwardnienie rozsiane jest chorobą neurologiczną o nieznanej przyczynie, charakteryzującą się utratą osłonki mielinowej neuronów, prowadzącą do nagłych lub postępujących objawów, takich jak osłabienie nóg i ramion, nietrzymanie moczu lub stolca, skrajne zmęczenie, utrata pamięć i trudności z koncentracją.
Stwardnienie rozsiane można podzielić na trzy typy w zależności od objawów choroby:
- Stwardnienie rozsiane z remisją epidemii: jest to najczęstsza postać choroby, występująca częściej u osób poniżej 40 roku życia. Ten typ stwardnienia rozsianego występuje w ogniskach, w których objawy nagle pojawiają się, a następnie zanikają. Ogniska występują w odstępach miesięcy lub lat i trwają krócej niż 24 godziny;
- Wtórnie postępujące stwardnienie rozsiane: Jest to konsekwencja remisji stwardnienia rozsianego, w której występuje kumulacja objawów w czasie, utrudniająca powrót do zdrowia i prowadząca do postępującego wzrostu niepełnosprawności;
- Przede wszystkim postępujące stwardnienie rozsiane: W tym typie stwardnienia rozsianego objawy postępują powoli i progresywnie, bez wybuchów. Prawidłowo postępujące stwardnienie rozsiane występuje częściej u osób po 40. roku życia i jest uważane za najcięższą postać choroby.
Na stwardnienie rozsiane nie ma lekarstwa, a leczenie należy prowadzić przez całe życie, a ponadto ważne jest, aby osoba zaakceptowała chorobę i dostosowała swój styl życia. Leczenie zwykle odbywa się za pomocą leków, które zależą od objawów danej osoby, oprócz fizjoterapii i terapii zajęciowej. Zobacz, jak leczy się stwardnienie rozsiane.
Obejrzyj poniższy film i dowiedz się, jakie ćwiczenia wykonać, aby poczuć się lepiej:
Czy ta informacja była pomocna?
tak nie
Twoja opinia jest ważna! Napisz tutaj, jak możemy ulepszyć nasz tekst:
Jakieś pytania? Kliknij tutaj, aby otrzymać odpowiedź.
Email, na który chcesz otrzymać odpowiedź:
Sprawdź wiadomość e-mail z potwierdzeniem, którą Ci wysłaliśmy.
Twoje imię:
Powód wizyty:
--- Wybierz powód --- ChorobaŻyj lepiejPomóż innej osobie Zdobądź wiedzę
Czy jesteś pracownikiem służby zdrowia?
NieLekarzFarmaceutycznyPielęgniarkaNutrycjonistaBiomedycznyFizjoterapeutaPielęgniarkaInne
