Płucny środek powierzchniowo czynny jest płynem wytwarzanym przez organizm, który ma funkcję ułatwiania wymiany gazów oddechowych w płucach. Jego działanie pozwala na otwarcie pęcherzyków płucnych, które są małymi workami odpowiedzialnymi za wymianę gazową, podczas oddychania poprzez napięcie, które ułatwia wejście tlenu do krwioobiegu.
Bardzo przedwcześnie urodzone noworodki mogą nie mieć jeszcze wystarczającej ilości płucnego środka powierzchniowo czynnego, aby zapewnić skuteczne oddychanie i dlatego mogą rozwinąć się zespół zaburzeń oddechowych niemowląt, powodując poważne trudności w oddychaniu.
Na szczęście istnieje lek, który jest egzogennym środkiem powierzchniowo czynnym, który naśladuje naturalną substancję w organizmie i pomaga dziecku w oddychaniu, dopóki nie będzie mógł sam się wytworzyć. Lek ten można podawać w ciągu pierwszej godziny po narodzinach dziecka, aby uzyskać szybszy wynik, poprzez bezpośrednią rurkę do płuc.
Co powoduje brak środka powierzchniowo czynnego
Środek powierzchniowo czynny powstaje podczas dojrzewania płuc dziecka, jeszcze w łonie matki, po około 28 tygodniach. Dlatego wcześniaki urodzone przed tym czasem mogą nadal nie mieć wystarczającej produkcji tej substancji, co powoduje zespół niewydolności oddechowej niemowląt.
Choroba ta, znana również jako zespół błony szklistej lub zespół zaburzeń oddechowych, powoduje duszność, szybki oddech, świszczący oddech i niebieskawe usta i palce, które mogą nawet być śmiertelne.
W takich przypadkach lekarz pediatra może wskazać dawkę egzogennego środka powierzchniowo czynnego noworodkowi, który może być naturalny, wyekstrahowany ze zwierząt lub syntetyczny, który może zastąpić działanie środka powierzchniowo czynnego wytwarzanego w płucach i umożliwić odpowiednie oddychanie. Dowiedz się więcej o objawach i leczeniu zespołu niewydolności oddechowej niemowląt.
Funkcje środka powierzchniowo czynnego
Główną funkcją płucnego środka powierzchniowo czynnego jest utworzenie warstwy filmu, która umożliwia odpowiednie otwarcie pęcherzyków płucnych i umożliwia oddychanie przez:
- Utrzymanie otwarcia pęcherzyków płucnych;
- Zmniejszenie siły wymagane do ekspansji płuc;
- Stabilizacja wielkości pęcherzyków.
W ten sposób płuca są zawsze aktywne i mogą prawidłowo przeprowadzać wymianę gazową.
